Bye Bye India!!!

Dag lieve lezertjes... ;-)

Daar zijn we dan weer! Het is even geleden dat jullie van een verslag van onze hand hebben mogen genieten! Maar daar hebben we een goede reden voor... We zijn gewoon druk geweest de laatste tijd! Lange treinreizen, activiteiten waarvoor we om 4.30 uur op moesten, meerdere tempels op 1 dag bezoeken... Het was bijna niet meer des Anke en Marijn's! :-) Maar nu dus weer een verslag. En wel het laatste uit India! En daar hebben we best wel een beetje een JOEPIEDEPOEPIE gevoel over... Met name omdat het hier niet te doen warm is. Eigenlijk willen we de hele dag alleen maar apatisch voor ons uit staren, maar ja, we zijn maar 1 keer in india (waarschijnlijk), dus we zetten ons er toch maar tot wat toeristische activiteiten... :-)

Waar waren we ook al weer gebleven... Volgens mij in Udaipur, wat nu al weer een dikke 2 weken terug is. Intussen zijn we alweer in Pusjkar, Jaipur, Ranthambore park en nu in Varanasi geweest. Veel te vertellen dus, maar ik zal proberen een redelijk kort verhaal voor jullie te produceren. Het moet wel leuk blijven he! ;-)
Na Udaipur zijn we naar Puskar vertrokken met de trein. Na eerst een middagje gebadderd te hebben in het zwembad van het hotel (luxe paarden dat we zijn...), zijn we 's avonds meteen het stadje ingetrokken. Je moet even weten dat de belangrijkste atractie in Puskar het geloof is. Er zijn heel veel tempels en er zijn een aantal meren met heilig water waar je geluk en voorspoed voor jezelf en voor je familie kan 'kijgen' door middel van een ceremonie door een soort van priester. Die eerste avond wilden wij dus even gaan kijken bij die meren. We waren wel gewaarschuwd voor neppriesters die je geld proberen af te troggelen, maar zo'n situatie herken je eigenlijk pas als je er zelf in zit! Nou, gezeten hebben we! Aankomen bij het meer kregen we tijden het lopen door een vriendelijke jongeman een bloemetje in de hand gedrukt. "dat is aardig" dachten we nog... Iets verder zeiden 2 andere jongemannen "o, ik zie dat jullie bloemetjes gekregen hebben om te offeren in het meer voor geluk voor jullie familie! Kom, ga even zitten en dan zullen wij jullie we even laten zien hoe je dat doet. Nee, nee, nee, kost geen geld". We begonnen toch al een beetje lont te ruiken, maar ja, je wil nu ook weer niet onbeleefd zijn en misschien zijn het wel echt gewoon aardige jongens, dus we besloten om nog maar even te blijven zitten. Voor dat we het wisten moesten we dingen na zeggen, werden er bordjes met bloemen er rijst te voorschijn gehaald en kregen we een stip op ons hoofd. En ging het gesprek steeds meer naar "you want to give donation for good luck and health for family?!". En dan niet op een vragende toon, maar meer een eisende... Anke en ik wisten toen wel hoe ver het was... Maar we zijn de slechtste niet en wilden wel een kleine donatie doen om uit deze toch wel dwingende situatie te komen. "How much" was dan ook onze volgende vraag, terwijl we zelf ongeveer 100 roepie max met z'n 2en in gedachten hadden. "200 roepies per person in your family, for every day of good luck!". En dan ook nog met een stalen gezicht zeggen dat de meeste mensen toch wel minstens voor een week good luck betalen en sommige zelfs voor een heel jaar! Jullie mogen zelf het rekensommetje wel maken! Anke en ik zijn heel erg trots op onzelf dat we vervolgens heel erg boos op ze zijn geworden dat ze ons erin geluist hadden, dat we die rode stip van ons hoofd hebben geboend en dat we zonder ook maar iets te geven weg zijn gelopen... Wij houden niet van Indiase oplichters en weigeren nog langer mee te werken aan zulke praktijken! Ha! Lekker puh!
Zoals altijd hebben we ook weer een dagje een scooter gehuurd en lekker 6 uur rondgetuft in de brandende hitte. Deze keer wel een erg leuke route afgelegd, waarbij we onder andere in een wegrestaurantje in de middle of nowhere chaithee hebben gedronken en hindi les hebben gekregen (waarbij later natuurlijk de rekening gepresenteerd werd; ze wilde het liefst chapati meel, maar we hebben toch maar gewoon wat geld gegeven), we in Ajmer in moslimland zijn beland (inclusief keppeltje als haarbedekking, staat ons goed al zeg ik het zelf) en door een halve woestijn zijn gereden in het donker. Best lastig met je scooter. Onderweg hebben we ook nog een keer een echte lichamelijke inspanning gedaan. We hebben namelijk een trap beklommen naar een tempel. Een half uur omhoog en een half uur omlaag! En dan niet met mooie traptreden, maar met zomaar ergens neer gegooide stenen. Het was een goede voorbereiding voor een eventuele trekking in Nepal! Maar uitzicht was echt geweldig en we hebben even lekker op de top van de berg zitten genieten.
Vervolgens zijn we naar Jaipur getrokken. De Roze stad. Jaipur hebben we met name ervaren als een erg hectische, niet erg toeristen vriendelijke stad. Het deed ons een beetje denken aan Delhi, met alle mensen die heel claimend aandacht van je willen en geen nee accepteren. Erg vervelend. Maar we hebben toch wat mooie dingen gezien; het erg mooie city palace, de hawar mahal (vrouwen paleis van de stad), een ayurvedische massage salon, een cafe met heel lekker chocolade taart en een bioscoop met een leuke hindi film met zowaar een heel erg knappe hoofdrolspeler! Zoals je hoort hebben we het toch wel naar onze zin gehad in Jaipur... ;-)
Na Jaipur zijn we naar Ranthambore National Park gegaan. Jaaaaaa!!!!! Tijgers spotten!!!!!! Helaas was het park de volgende de dag dicht omdat de tijgers die dag/nacht geteld moesten worden (we hebben nog voorgesteld dat we mee zouden gaan om te tellen, wij kunnen ook heel goed tot 30 tellen namelijk, maar dat vonden ze niet zo'n goed idee op de een of andere manier... Haha!), dus we moesten nog een dagje wachten met de echt tijgerspotsafari. We hebben die eerste dag al wel een voorproefje van het park gekregen doordat we het fort zijn gaan bekijken. Het was echt prachtig binne het park en we hadden dan ook erg veel zin om de volgende dag om 6 uur s'ochtends met 15 anderen in een safarimobiel te kruipen. En ja hoor! We hebben er 1 gezien! Helaas is het bewijs niet erg overtuigend omdat het een stukje weg was en de camera van Anke jammergenoeg niet ver genoeg in kon zoomen... Mijn batterij had het door alle andere foto's die ik genomen had al begeven... Maar als je goed kijkt dan zie je wel een tijger vorm! En in het echt konden we hem best goed zien. Dus voor ons is de safari absoluut geslaagd!
Na Tijgerland zijn we naar Taj Mahalland verhuisd. We hadden er wel iets van verwacht, maar het was echt geweldig mooi! Heel groot en indrukwekkend gebouw. Dus daar hebben we lekker rondgelopen en gezeten en gewoon gekeken naar de Taj Mahal. En honderd foto's genomen natuurlijk! ;-) Naast de Taj Mahal hebben we ons ook laten versieren op straat. Nee, niet wat je denkt! We zijn uiteindelijk toch maar gezwicht voor een hennaversiering. Anke een op haar hand/onderarm en ik een op mijn voet/onderbeen. Best mooi! Maar toch maar hopen dat het geen 2 maanden blijft zitten... ;-)
En nu zijn we dus in Varanasi. Heilige stad aan de heilige rivier de Ganges. Van alle mensen die in India dood gaan word er een klein beetje as in de Ganges gestrooid, maar nog liever worden de mensen gecremeerd aan de Ganges en dan uitgestrooid in de Ganges. Sommige mensen mogen niet gecremeerd worden (kinderen, zwangere vrouwen, heilige mannen, mensen die door een cobrabeet om het leven gekomen zijn). Deze mensen worden ritueel gewassen met Gangeswater en verzwaard met stenen en in de Ganges 'begraven'. Erg indrukwekkend dus! Vanochtend zijn we van 5 tot 7 in een klein bootje de ganges opgeweest om de ochtendrituelen van de indiers aan de Ganges te bekijken en alle ghats (soors van trappen waar de mensen bij de Ganges kunnen komen, sommige ghats hebben een speciale functie) te zien. Het was heel indrukwekkend om te zien hoe deze mensen hier hun geloof tot uiting brengen. We zijn ook bij een van de burning ghats geweest waar op dat moment ook een crematie plaats vond. Dat was al helemaal vreemd en indrukwekkend voor ons om te zien. De overledene licht ingebouwd in hout op de oever van de Ganges en word daar in 2 tot 3 uur verbrand. Dan worden de overblijfselen uit de as gezeefd en in de Ganges gedumpt. Echt heel vreemd om mee te maken en we hadden er allebei een vreemd gevoel bij om dat je gewoon op 3 meter van zo'n vuurstapel staat te kijken. Het voelde zeker alsof je ergens was waar je niet hoorde te zijn. Maar we zijn toch blij dat we het gezien hebben en misschien gaan we nog een keer terug om het hele ritueel van een afstandje te bekijken.

Nou, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van wat we hier allemaal gedaan hebben! En volgende keer dus vanuit Nepal. Anke en ik hebben al besloten dat Mark deze keer degene mag zijn die jullie op de hoogt brengt van onze avonturen. Dus Mark, je bent gewaarschuwd!

We hebben India als een hele speciale ervaring beschouwd, met veel bijzondere en speciale kanten, maar ook veel negatieve kanten. Als we terug kijken op de afgelopen weken, dan zien we als de positieve kanten vooral het samenzijn van de indiers: het samen zitten op straat, een kopje chaithee erbij, lekker een spelletje spelen, tijd om een praatje te maken. Daarnaast is het familiegevoel erg groot. Mensen staan niet op zich, maar je kan altijd en overal terug vallen op je familie; ze zijn verantwoordlijk voor elkaar. Als laatste heeft India nog een hele speciale en oude cultuur die nog overal te zien is. Er zijn zoveel culturele schatten te zien! Alleen erg jammer dat er bijna altijd achteloos met deze schatten omgegaan wordt en ze niet goed behouden worden voor de toekomst. De negatieve punten zijn met name de door mannen gedomineerde cultuur en de nog niet erg toeristisch ingestelde mensen. Ze hebben nog niet door dat je met stroop meer vliegen vangt en willen je vaak met dwang en soms emotionele chantage tot iets dwingen. Het maakt het erg moeilijk om als 2 vrouwen te reizen door India. Lastig gevallen worden is aan de orde van de dag en nee wordt erg moelijk geaccepteerd waardoor je gedwongen bent om vaak onaardig (zelf een bitch) te zijn. Het is gewoon moelijk om jezelf te zijn! Vooral dat laatste was erg moeilijk te accepteren.

Maar nu gaan we dus naar het volgende gedeelte van de reis, waar het een stuk koeler is en de mensen (hebben we gehoord) minder op toeristen gericht zijn en vaker oprecht vriendelijk zijn dan in India. Dus op naar Nepal, we hebben er zin in!!!! :-)

Nog even dit...

Wist jullie dat:
-Ze in India messen slijpen aangedreven door een fietswiel
-Je soms eerst door een stal moet voordat je naar de WC kan
-Je nooit genoeg chai kan drinken
-Je wel genoeg kan krijgen van tempels
-Je best een hele dag tv kan kijken
-Dat na een bang lassie de weg naar huis wel erg raar loopt
-Regen heerlijk is
-Dat appeltaart echt goddelijk is
-Dat als je ongesteld bent in India je snaaibuien niet minder zijn
-Dat een Indiaase ringtone the bomb is
-Koeien op de weg niet vervelen
-Apen in je omgeving normaal worden
-Indiase honden kriebelen ook erg lekker vinden
-Dat fysiotherapie erg gevreest is (naar aanleiding van de ervaring van een indier met een frozen shoulder)
-De Taj mahal echt heel mooi is
-Indiaase mannen echt heel hard kunnen lopen (als anke ze moet achtervolgen zoekend naar een geschikt hotel)
-Karambord het nieuwe spel voor sonsbeek park word
-Mannen en vrouwen apart in een rij moeten staan om kaartjes te halen
-Dat moslimland echt bestaat
-Vrachtauto’s in Nederland best nog voller kunnen
-Bussen trouwens ook
-Een wagon in de trein voor ons alleen best vreemd voelt
-Ze winkels hebben met voetnaaimachines (ja mam, zo een waar de tv op stond)
-47 graden niet went
-Marijn een foto moest maken van 2 indiers (nee ze wilden geen foto van jou)
-Er aparte spuugbakken bestaan in musea voor kauwtabakspuug
-Wij rijk zouden zijn als we voor elke van ons gemaakte foto geld zouden vragen
-Ze in India wel prullebakken hebben (3 denk ik) maar dat mensen niet weten wat zee r mee moeten

Tot in Nepal! Dikke kus van ons allebei

ps het kort houden is niet echt gelukt he... :-) Sorry!