Hangen in Udaipur

Welcome again to the story of 2 girls in India doing......well nothing :)

Nadat we Mt Abu achter ons gelaten hebben zijn we met de bus op weg gegaan naar Udaipur.
Naar gebleken de stad waar Octopussy is opgenomen (moest dit van mijn moeder horen, en snapte toen pas waarom hier al die borden hingen met octopussy, schaam schaam).
Aangezien we 7 dagen hier gaan verblijven hebben marijn en ik besloten om er maar eens onderzoek te doen naar de lokale bevolking, als in hangen met een lassie op een terrassie.
Nadat we de stad een beetje verkent hebben en zowaar het paleis bezocht hebben (hoezo zijn we niet cultureel??) zijn we na het eten van een overheerlijk taartje in the German bakery, Anne Birthe tegengekomen, een oerhollandse meid met heerlijke humor. Na een paar uur onze wederzijdse verhalen verteld te hebben (welke ons heeeeeeeel bekend voor kwamen), zijn we de volgende dag samen gaan shoppen. 3 hollandse dames, er was geen verkoper veilig. Met een dosis hollandse humor en koopwaar in onze tas voelde wij vrouwen ons weer helemaal tip top!!

Verder zijn we eigenlijk in de 5 dagen dat we hier zijn, niet verder gekomen dan heel veel chai thee drinken met de lokale bevolking. Het is hier heel normaal om in de middag als het te warm is, tja zelf indiers vinden 43 graden wat warmpjes, lekker een paar uur te hangen, en gedachte te wisselen over....tja van alles. Ze vinden het leuk om te horen hoe wij leven, wat we doen, maar ook te praten over India en de ontwikkelingen op politiek vlak en het veranderen/verdwijnen van de eeuwenoude tradities (ook wel verwesteren genoemd).
Zelf vind ik het erg bijzonder dat mensen echt hun levensverhaal vertellen en daar zo in op gaan, dat ze er na 2 uur achter komen dat hij al 2 uur aaneengesloten aan het praten is. En dan zeggen sorry i take so much of your time, terwijl wij alleen maar denken: we have heul veul tijd :D

Nadat we kennis gemaakt hadden met onze hotel eigenaar (een man van 25 met een hotel, wie houd er niet van hem), stond hij er op om ons te leren koken, Indiaas wel te verstaan.
Marijn en ik hebben al 5 weken de uitspraak, no we don't cook we just eat. Maar helaas ging deze vlieger niet op, we moesten hem als 2 vrouwen believen helpen met het diner (indiaase kip, en vis mjam mjam mjam). Al waren we toch heeeeel wat beter in het opeten dan het bereiden.

Vandaag zijn we naar het post kantoor geweest om daar een doos te halen om al onze overtollig balast teniet te doen, of wel met de vliegmachine naar nederland te sturen. Dit omdat toen we heen gingen we dachten dat we zeker 3 paar lange broeken, t shirts met lange mouwen en zeker 6 paar sokken nodig hadden, en dan houd ik me nog stil over de rest van de overtollig backpack inhoud.

Ach en verder......
Heeft Anke leren rijden in een tuk tuk (ook wel Riksja)
Marijn haar bikini weer eens uitgeprobeerd in het zwembad :)
Marijn voor kapper gespeelt, en Anke's haar aan de achterzijde geknipt,
En Anke de voorzijde geknipt, dus Theo ik denk toch na over een carriere switch :D :D
Hebben we een hotel hond genaamd: Gemma, hier zorgen we erg goed voor, en we denken er over om haar over te laten vliegen (ze is zoooooooo lief!!!!)
Hebben we een ceremoni bijgewoont van Siababa, dit vond ik erg speciaal. Het geloof is hier echt de basis van hun bestaan.
En verder zijn we tot de conclusie gekomen dat god de billen is vergeten bij de Indiers,
Dat brandweermannengreep in het engels, firemansgrip is, en dat is heeeeeeeeeeeeel grappig na een paar vodkaatjes teveel :D
Dat Indiaase mannen erg goed kunnen koken, en wij erg goed in eten zijn!!!
Marijn steeds beter word in Karambord en mij verslaat.
En dat de koeien op straat toch wel favoriet zijn.

Conclusie 7 dagen udaipur teveel:
Nee dus!!!

We missen jullie (maar niet teveel hoor).

Kus van Marijn en Anke