Hup, Hà Lan, Hup!!!!!

Hallo hallo hallo!

Hoe is het met jullie allemaal? Het is alweer een tijdje geleden dat jullie een update van ons gekregen hebben. We hebben het naar onze zin in Vietnam en doen alleen maar leuke dingen! Lees: relax door alle highlights van Vietnam sjokken en lekker op onze gat liggen op de mooiste plekjes aan zee!

Op dit moment zitten we in Nha Thrang. Een strandplaats ongeveer in het midden van Vietnam. We zijn vanochtend heel vroeg aangekomen na een nachtelijke busrit en zijn maar meteen naar het strand gegaan om lekker bij te slapen na weer een dollemansrit. Want jemig zeg, wat kunnen die chauffeurs hier wegpiraten zijn. Het geeft daarentegen wel een gezellig gevoel van eenheid als je iedereen in de bus hoort vloeken en zuchten als ze weer eens naar voren gekattepulteerd worden in hun stoel omdat de chauffeur vol op de remmen gaat staan omdat hij toch niet in 50 meter een grote truck in kon halen... En toen was iedereen weer wakker! Het is alsof ze het erom doen. Maar Anke en ik hebben nu wel het gevoel dat we in een pretpark geweest zijn hier! ;-) En daar houden we dan wel weer van.

31 Juni was alweer de laatste keer dat we wat van onszelf hebben laten horen. Zoals we toen al lieten weten hebben we 2 dagen daarna de bus vanuit Ho Chi Min naar Hanoi genomen, voor wat in plaats van een 36 uur durende rit (wat al erg genoeg was) een 48 uur durende rit bleek te zijn! AAAAAAHHHHH! We kunnen zeggen dat we het overleeft hebben, maar het scheelde niet veel… Voor de reizigers die ook naar Vietnam gaan en in een keer van noord naar zuid of andersom reizen: zorg ervoor dat je op tijd een trein boekt!!! Of ga lekker met het vliegtuig als je het budget daarvoor hebt. Maar aan de andere kant hebben we veel gezellige mensen ontmoet in bus.
We zijn 2 dagen in Hanoi gebleven. Dag 1 hebben we de stad een beetje ontdekt door een walkingtour te doen die ons op vrij niet-toeristische plekken bracht. Bijvoorbeeld op een plaatstelijke markt waar de kikkers en vissen en andere niet definieerbare beesten voor je ogen afgeslacht en geprepareerd werden. We hebben met open mond staan kijken. Een beetje vies, maar wel vet om te zien! Dag 2 zijn we op bezoek geweest bij Ome Ho. Ome Ho denk je nu? Ja, de grote meneer Ho Chi Min, ook wel Uncle Ho genoemd. De beste meneer is heel belangrijk geweest in de politiek en onafhankelijkheid van Vietnam en is daarom nog steeds erg geliefd bij de bevolking van Vietnam. Ome Ho is in 1969 overleden en ligt sindsdien net als sneeuwwitje opgebaard in een glazen kist in een enorm marmeren mausoleum. Elke dag komen er duizenden vietnamezen hun respect tonen. Ze moeten daarvoor vaak uren in de rij staan. Wij wisten dat natuurlijk niet. En we hadden ook nog eens een dag in het weekend gekozen om bij Ome Ho te gaan kijken, waarop het dus extra druk is. Je mag er tot 11 uur naar binnen en daarom waren we (dachten wij) om kwart voor tien mooi op tijd. Niet dus! De wachtrij was al gesloten omdat je toch niet meer voor 11 uur naar binnen kwam. Daar baalden wij natuurlijke wel van, want het scheen wel iets bijzonders te zijn! Jullie kennen ons wel een beetje; we zijn niet voor 1 gat te vangen… Dus wij even kijken of we niet ergens anders naar binnen konden sneaken! En ja hoor, na even erg aardig naar een beveiligheidsbeamte te kijken en te vragen of we please please please dan niet alleen even vanaf de buitenkant naar het mausoleum konden kijken, mochten we via een zij-ingang doorlopen. Om vervolgens natuurlijk meteen aan te sluiten bij het einde van de rij! Joeppie!! Dat bezoekje voelde voor ons nog leuker aan doordat we er illegaal waren… Uiteindelijk was het wel een aparte ervaring. Je word als vee met z’n allen in 2 rijen langs de kist van Uncle Ho gedreven door veel beveiligingsbeambten. Het is strikt verboden om te praten, te lachen, stil te staan en foto’s te nemen. Ook kom je niet naar binnen als je er niet genoeg bedekt bij loopt. We hebben er nog wel even over gedacht om Ome Ho te flashen! Heeft die man ook weer eens een goede dag he! ;-)

Na Hanoi zijn we naar Halong Bay gegaan. Nadat de toeristenbus vergeten was ons op te pikken zijn we met een localbus gegaan. De bus was op zich prima, alleen een beetje vol... En toen we er bij Halong City in de middle of nowhere op een brug uitgegooid werden, vonden we het niet meer zo leuk! Vervolgens zijn we op 2 motorbike’s naar de stad gereden. Maar niet voordat we die mannen ook de huid vol hadden gescholden omdat ze allebei een andere kant op reden en niet naar ons wilden luisteren dat we op elkaar wilden wachten! Zij geen engels en wij geen nederlands, dus een lekkere situatie. Vervolgens waren de mensen in de stad erg onaardig en probeerden ze ons bij het boeken van een boottour enorm af te zetten. Toen hadden we het wel gehad met Halong City/Bay en hebben we besloten om 1 dagje een tour te doen en dan als de reettescheet weer terug naar Hanoi te gaan. De tour in Halong Bay was wel mooi, maar na alles wat we er over gehoord hadden viel het wel een beetje tegen. Maar misschien lag dat ook wel aan de niet zo aardige mensen die wel allemaal ontmoet hadden in Halong City…

Na Hanoi zijn we doorgereisd naar Hoi An. Wat een verademing zeg! Een vriendelijk stadje bij het strand waar de mensen nog niet volledig door het toerisme verpest zijn. En we hebben ons daar ook weer aangesloten bij onze eerdere reisvriend Remy en een vriendin van hem, Sofie. Met z’n vieren hebben we daar een aantal dagen leuke dingen gedaan en lekker geluierd op het strand. Zo zijn we op scootertjes naar de Marble Mountains gereden. Erg mooie bergen met caves waar tempels en beelden uitgehakt zijn en waar ze VEEL dingen van marmer verkopen. We hebben Hoi An zelf verkent met zijn oude huizen en tempels en oude put… ;-) En we hebben lekker op het heeeeel erg mooie strand gelegen. Stel je een wit zandstrand voor met daaraan een brede rand van palmen met zand ertussen waar je lekker in de schadus kan liggen. Heerlijk! En aan het eind van de middag word het strand vol gebouwd met plastic tafeltjes en matjes met kaarsen en komen de vietnamezen zelf ook de avond inluiden met een drankje en wat te eten. Zo leuk!! Hiernaast hebben we ook weer een verjaardag gevierd, namelijk de 26e van Remy. Een goed excuus voor een feestje en taart!
En natuurlijk hebben we afgelopen maandag ook in Hoi An geweest… De dag van de eerste wedstrijd van Nederland!! Intussen hadden we met alle Nederlanders die we tegen waren gekomen in de dagen voor maandag afgesproken dat we allemaal naar een groot scherm op een plein zouden komen om samen naar de wedstrijd te kijken. Uiteindelijk waren we zo ongeveer met z’n twintigen om de wedstrijd te bekijken! Gelukkig was het oranje gevoel dus volop aanwezig. Zelfs onze Engelse vriend Matt, woonachtig in Phnom Penh, hebben we in een oranje shirt gekregen! We hebben er een mooi feestje van gemaakt… De vietnamezen vonden ons maar raar geloof ik… maar dat kon ons niet zo veel schelen. Een voetbalvolk dat de wave niet kent kunnen wij dan ook niet serieus nemen he! ;-)
Intussen is ieder weer zijn eigen weg gegaan en zijn Anke en ik dus in Nha Thrang gearriveerd, waar we alleen nog maar het strand van heel dichtbij bekeken hebben. En heeeeel erg lekker Italiaans gegeten hebben moet ik nog even toevoegen. De beste maaltijd (en zwaarste, dat zijn we niet meer gewend) in tijden!!
Morgen gaan we met scootertjes de omgeving verkennen en familie van Anke bezoeken. En overmorgen gaan we naar een dorp in de bergen, Dalat. Dat wordt heel koud voor ons! De temperatuur schijnt ‘s nachts te dalen naar 20 graden… Brrrrrr…. ;-)

Lieve mensen, laat wat van jullie horen, dat vinden we leuk! Want we missen jullie ondanks ons luie leventje hier toch wel een beetje hoor… :-)

Kus, Anke en Marijn