Rambo en rambo in Vietnam

Daar zijn we weer!! Na vele verzoeken, ja ja wat zijn we populair :)
Hier weer een sequel van marino en anky.
Die zijn we BTW kwijt, we denken dat ze er stiekem vandoor zijn gegaan met een olifant in het dierenpark (Kao yai park), waar we een flinke hike van 2 uur hebben gedaan (toch nog een beetje gewerkt aan onze vorm).

Nadat we Mark hebben gedumpt op bangkok airport (snik snik; zegt Anke), zijn we op weg gegaan naar Cambodja.
Met de bus naar Siem reap waar we Laura en Emma ontmoet hebben, die vervolgens een aantal dagen met ons mee zijn gereist.
In Siem Reap hebben we de prachtige Ankor Wat tempels bezocht. Zo geweldig imposant!! Alleen jammer dat Marijns lijf ff een off day had (spetterpoep blijft een hele zware opgave voor je lijf).
Maar gelukkig heeft een tempel heeeeel veel donkere hoekjes waar je je ding kan doen..... haha.
We hebben meerdere tempels bezocht en beklommen, en zijn met een tuk tuk overal naar toegereden aangezien het complex 10 km2 was.
's avonds hebben we in de Ankor what?? onveilig gemaakt samen met flip en flop (2 gezellige mannelijke engelse kappers :) en natuurlijk Laura en Emma. Was lekker om weer ouderwets te stieren, en natuurlijk een souvenir mee naar huis te nemen
:D
De volgende dag zijn we meteen door gegaan naar de hoofdstad van Cambodja (Phnom penh) waar we welgeteld 1 hele dag zijn geweest, we vonden de stad niet bijzonder.
Wel zijn we naar de killing fields en de S 21 geweest, een gevangenis tijdens het regime van de niet zo leuke Pol Pot. Zie wikepedia over de Rode Kmehr, erg indrukwekkend om alle gevolgen van het regime te zien.
Geen kattepis!!!
In de bus naar Ho chi min hebben we een gezellige Nederlander ontmoet, genaamd "ik wil alleen zijn" (Remy).
Ook hem hebben we op sleeptouw genomen :D daar zijn we inmiddels heel goed in geworden.
Dezelfde avond hebben we Vietnam ingeluid met een ouderwets potje Kingzen, wie kent het niet?? De Vietnamezen vonden ons geweldig al was het wel 1 groot raadsel voor ze. Helaas vonden wij de kater (5 op de schaal) minder.... maar ach die verdwijnt wel na een dagje hangen en eten :)
Het Vietnamese eten is namelijk HEERLIJK, zalig, mjam mjam.
Vandaag zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest die de Vietcong hebben gegraven tijdens de Vietnam War. Heel klein moet je zijn om daar met je westerse dikke reet in te passen. Wij helden die we zijn: Marijn is na 3 meter omgekeerd en Anke toen de lampjes op waren (echt heel donker). Noem ons vanaf nu maar watje 1 en claustrofoobje 2.
Maar wat we nog veel geweldiger vonden was onze gids, ook wel de zingende gids. Het liedje Vietnam Ho chi min was voor hem zijn levenslied, Lee Towers is er niks bij :)
Overmorgen gaan we naar Hanoi (een rit van 30 uur), om vervolgens in 4 weken rustig naar beneden af te dalen. Om de treinkaartjes te boeken moesten we achterop de taximotorbike, door de jungle van Ho Chi Min. Wat een belevenis!!! Je ziet door de scooters de weg niet meer. Iedereen wil eerst, en alles krioelt door elkaar, maar onze chauffeurs waren erg betrouwbaar (alleen roken ze een beetje naar Wiskey maar daar houden wij wel van).
Nou lieve kijkbuiskindertjes dit was het weer voor vandaag, over een aantal weken het vervolg.
Doeiiiii
Dikke kus van Marino en Anky (waar zijn ze??? graag retour :( naar eigenaars)